ما زنده به آنیم که آرام نگیریم

بسم رب الشهداء والصدیقین

وَ لَیَنْصُرَنَ‏ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزیز

هنوز زخم ناشی از شوک خبر تأسف بار اکران فیلم غیر اخلاقی، آن هم در سینمایی متعلق به یکی از زیربنایی ترین نهادهای فرهنگی شهرستان التیام نیافته بود. که بار دیگر زخم چرکین وکهنه ای سرباز کرد.

آنچه بیش از هرچیز قلب انسان را به درد می آورد گستاخی برخی مسؤولین در بی توجهی به تذکر نماینده ولی فقیه و امام جمعه میبد حضرت آیت الله اعرافی است.

بارها بزرگان نصیحت کردند ولی گویا برخی گوش شنوا ندارند.

هنوز زمان زیادی از گستاخی مسئول اجرایی رده بالای مملکت در مقابل بیانات رهبری معظم نگذشته که شاهد این دهن کجی به نماینده ایشان در شهرستان هستیم.

گویا ویروسی که سران دولت "تمدید امید"

دوران خوش سربازی

فرمانده دستور داد: قدم رو

یادش به خیر دوران سربازی و خاطره های فراموش نشدنیش

می گفتن خودتون رو معرفی کنید. با صدای بلند می گفتم:

«من، افسر وظیفه، احمدرضا زارعی، جمعی یگان 724 هستم، جناب»

یادمه یه فرمانده دلسوز داشتیم به نام سردار روح اللهی که برامون حکم پدر رو داشت. پادگان رو که تحویل گرفته بود یه ویرانه ای بود اما او با درایت و توکل بالایی که داشت پادگان رو ساخت.  اما هنوز چند صباحی نگذشته بود که به رحمت خدارفت. و سرهنگ علوی ارتقاء درجه گرفت و شد فرمانده پادگان.

 جانشین و کپی برابر اصل بود.

دکه روزنامه فروشی

بسم الله الرحمن الرحیم

صبح بود و تو ایستگاه منتظر اتوبوس بودم. کنار ایستگاه یه دکه روزنامه فروشی بود. یادم افتاد که خونواده گفته بودن رفتی بیرون روزنامه باطله بگیر برای پاک کردن شیشه ها 

پسرکی دم دکه روزنامه فروشی ایستاده بود و داشت روزنامه هایی که جلوی دکه ردیف شده بودند و روی هرکدوم یه تیکه سنگ گذاشته بود رو نگاه می کرد. یه دفعه انگار که تیتر یکی از روزنامه ها توجه ش رو جلب کرده باشه با صدای بلند از صاحب دکه سوال کرد: آقا آقا این روزنامه چنده؟

صاحب دکه یه نگاهی به سر و وضع پسرک کرد و گفت: به دردت نمی خوره واسه بزرگتراست

پسرک باز پرسید: آقا پرسیدم این روزنامه چنده؟

صاحب دکه اینبار جدی تر گفت: پسر جون! گفتم واسه بزرگتراست. اصلا هزار تومنه پول داری بخری؟

پسرک دستی تو جیبش کرد و آخرش یه دویستی در آورد و گفت: آقا میشه اون صفحه چهارمش رو بهم بدی؟ من دویست تومن بیشتر ندارم

صاحب دکه گفت: نه پسرجون یا همش یا هیچی

مستاجر 4 ساله

گفت: مادرجون امروز چه خبر؟

گفتم مادر، رئیس جمهور میگه .... وزیر ارشاد گفته ... نقل کردند که رئیس مجلس قراره ...

گفت: مادرجون اینا رو ول کن آقا چی می فرمایند

گفتم: آخه مادر اینا مسؤول این کشورند

گفت: بذار ساده برات بگم

اگه این خونه ای که توش نشستیم رو اجاره بدیم به یه نفری. آیا اون مستأجر دلش به حال این خونه می سوزه که اگر بچه اش دیوار رو خط خطی کرد جلوش رو بگیره

گفتم: فکر نکم

گفت: بابات چی؟ اون دلش می سوزه؟

گفتم: حتما

پرسید: می دونی چرا؟

گفتم: معلومه،چون خونه مال اونه، زحمتشو کشیده

گفت: این رئیس جمهور و رئیس مجلس و بقیه حکایت همون مستأجر رو دارند که چهار سال چهار سال اجاره نشین این مملکتند

اما رهبر حکم صاحبخونه رو داره

اونه که دلش برا این مملکت میسوزه و اگر کم و کاستی باشه دنبال جبرانشه

پس پسرم گوشِت به دهان رهبرت باشه که گوش اون به دهان امام زمانته

بعد همینجور که داشت استکان ها رو جمع می کرد که بره،  گفت: الهی که صدوبیست سال زنده باشه و سایه اش بالا سرمون

الهی آمین