اول دانش بیآموز سپس اقدام کن!

بسم الله الرحمن الرحیم

انسان هرگاه که اراده انجام کاری داشته باشد  بایستی مقدمات آنرا نیز فراهم سازد

این مقدمات گاهی ابزار  است ،  گاهی نیروی انسانی و گاهی معلومات

مثلا: یک بنّا برای اینکه بتواند کار کند بایستی وسایل بنایی را داشته باشد و شاگرد هم داشته باشد و از همه مهمتر اینکه به کارش وارد باشد و محدودیت های قانونی را بداند مثل قوانین ساخت و ساز والا هرکدام را که نداشته باشد کارش ناقص خواهد بود.

در روایتی عبادت را 10 جزء خوانده اند که 9 جزء آن کسب حلال است.

لقمه مثل مصالح ساختمانی می ماند که حرام آن مصالح نامناسب و حلال آن مصداق مصالح مرغوب می باشد.

هرکس خانه ای صالح می خواهد بایستی در ساختار آن از مصالح خوب استفاده نماید

در کسب و کار نیز انسان بایستی قوانین و آفات کار را بداند و سنجیده وارد عمل شود

حضرت علی(علیه السلام) در این خصوص می‌فرمایند: «یا معشر التجّار الفقه ثم المتجر...؛‌(الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏5، ص: 150)ای جامعه تجار و معامله‌گر! اول یادگیری مسائل شرعی تجارت، بعد تجارت» اما از اینکه این جمله را سه بار تکرار کردند نشان‌ می دهد آموختن فقه کسب پیش از دست زدن به کسب و کار تا چه اندازه اهمیت دارد.

حضرت در ادامه علت این تأکید را نیافتادن در ربا دانسته اند آنجا که می فرمایند: وَ اللَّهِ لَلرِّبَا فِی هَذِهِ الْأُمَّةِ أَخْفَى مِنْ دَبِیبِ النَّمْلِ عَلَى الصَّفَا.

لذا پر واضح است که ندانسته نبایستی در هیچ کاری ورود پیدا کرد مخصوصا عرصه کسب و کار.